Zerowanie urządzeń termowizyjnych: krótki poradnik instruktora strzelectwa

Przed rozpoczęciem właściwego procesu zerowania należy najpierw określić odległość. Zalecamy znalezienie miejsca, w którym można wyzerować przyrządy celownicze na odległość stu metrów (później można dodać inne dystanse). To standardowa odległość – w sam raz na początek.

Następnie będziemy potrzebować celu. Stefan wymienia trzy różne, których używa do zerowania: saszetki termiczne lub cele podgrzewane elektrycznie firmy Pulsar, ewentualnie wykonane samodzielnie z tektury i folii aluminiowej.

„Kupując tarcze do zerowania urządzeń termowizyjnych firmy Pulsar, otrzymujemy zestaw 10 saszetek termicznych i papierowych tarcz. Saszetkę przykleja się do tarczy, a następnie przytwierdza całość do stabilnej powierzchni. Papierowa tarcza ma jednocentymetrową podziałkę, ułatwiającą ocenę precyzji trafień, a saszetki termiczne są bardzo dobrze widoczne.

W przypadku większych odległości, powiedzmy 300 metrów i większych, polecam cele podgrzewane elektrycznie, które podłącza się do powerbanku za pomocą przewodu USB. Są niewielkie, ale bardzo dobrze widoczne i nadają się do wielokrotnego użytku, chyba że pocisk trafi w przewód. Cel jest podzielony na cztery sekcje, więc jeśli pocisk trafi w jedną i przestanie ona wydzielać ciepło, pozostałe trzy będą nadal działać.

Jeśli chodzi o cel z folii aluminiowej, to bardzo łatwo go wykonać – wystarczy kawałek folii aluminiowej, którą składamy w prostokąt i przyklejamy do powierzchni tektury. Ponieważ folia nieco wystaje z powierzchni, uzyskujemy w ten sposób „zimny” kontrast względem tła, który jest dobrze widoczny w większości urządzeń termowizyjnych z odległości 100 m. Jedynie w bardziej pochmurne dni może nie kontrastować tak bardzo, jak byśmy tego oczekiwali”.

Stefan poleca również – z czym się zdecydowanie zgadzamy – korzystanie ze stołu strzeleckiego. Zapewni to większą stabilność strzału i bardziej precyzyjne zerowanie. Na koniec Stefan dodaje, że bardzo pomocne jest jednoczesne korzystanie z wysokiej jakości lunety dziennej. Choć nie ma to kluczowego znaczenia, pozwala zaoszczędzić czas na bieganiu tam i z powrotem, aby sprawdzać punkty trafienia.

Kalibracja nasadki termowizyjnej

Choć nasadki termowizyjne Pulsar nie wymagają zerowania, może być przydatna kalibracja ich wyświetlacza. Stefan poleca uprzednie sprawdzenie ustawienia lunety dziennej. Jeśli wszystko jest w porządku, można zamontować nasadkę. Aby upewnić się, że jego nasadka Krypton FXG jest dobrze zamocowana i ustawiona, Stefan lubi „sprawdzić, czy logo Pulsar na ekranie nasadki jest wyrównane względem siatki celowniczej. Następnie zawsze stara się zapamiętać sposób zamocowania nasadki, tak aby była wypoziomowana i zawsze ustawiona w ten sam sposób. Można w tym celu przykleić na lunecie kawałek taśmy, aby zaznaczyć położenie nasadki”.

Po zamontowaniu nasadki należy odpowiednio ją zabezpieczyć i dostosować ustawienia ostrości i obrazu, aby był jak najlepszy przed oddaniem strzału. W tym momencie wszystko jest gotowe. „Większość nasadek od razu pasuje idealnie, jednak z różnych przyczyn może dojść do przesunięcia punktu trafienia. W przypadku mojego Kryptona praktycznie nie było przesunięcia, ale ponieważ jestem maniakiem precyzji, zdecydowałem się na regulację”.

Zrobiłem to, przytrzymując przycisk Menu przez 10 sekund – powoduje to przejście do menu kalibracji wyświetlacza. Gdy osie X i Y (X dla wiatru i Y dla wysokości) pojawią się na wyświetlaczu, można użyć przycisków w lewo/w prawo, aby skorygować punkt trafienia. Przełączanie między osiami odbywa się za pomocą krótkiego naciśnięcia przycisku Menu.

Zerowanie lunety termowizyjnej

Jeśli chodzi o lunetę termowizyjną, należy obowiązkowo wyzerować ją przed użyciem. Polecamy robić to sezonowo – zerowanie jest bardziej precyzyjne w temperaturach zbliżonych do rzeczywistych. 

Stefan zaczyna zerowanie swojej lunety Thermion 2 LRF XP50 PRO, od dostosowania ustawień obrazu – jasności i kontrastu. „Przed zerowaniem lubię oddać kilka strzałów, aby sprawdzić, czy punkty trafienia mniej więcej się pokrywają. Pierwsze oddaję z około 30 m, aby mieć pewność, że pocisk będzie trafiał w papierową tarczę lub blisko niej, gdy dojdę do 100 m. Gdy jestem zadowolony z ustawienia na 30 m, wycofuję się na odległość 100 m i używam amunicji, która będę używał do polowania. Sam proces przebiega następująco: Otwieram menu główne i wybieram profil zerowania, oddaję strzał i zatrzymuję ekran. Korzystam z tej funkcji w celu regulacji krzyża pomocniczego pod kątem wiatru/wysokości, a gdy jestem zadowolony z rezultatów, „odmrażam” ekran. Następnie ponownie oddaję strzał, aby sprawdzić, czy punkt trafienia znajduje się tam, gdzie się spodziewałem. Jeśli nie, powtarzam ten proces”.

Warto pamiętać, że podczas zerowania można również powiększyć obraz. Pozwala to lepiej zobaczyć cel, a powiększenie powoduje także zmniejszenie wartości MOA na kliknięcie, co przekłada się na większą dokładność zerowania. 

Podsumowanie

Jeśli po lekturze tego artykułu nadal masz wątpliwości, nie przejmuj się – wydaje się to bardziej skomplikowanie niż jest w rzeczywistości. A jeśli nie masz pewności co do którejkolwiek z wymienionych funkcji – od regulacji ustawień obrazu po zerowanie z wykorzystaniem funkcji zatrzymania ekranu lub podmenu Wiatr/Wysokość – zdecydowanie polecamy przejrzenie instrukcji obsługi. Być może nie będzie to najbardziej porywająca lektura, jaką dzisiaj przeczytasz, ale zaufaj nam – znajdziesz w niej wszystko, co musisz wiedzieć o bezproblemowej i precyzyjnej obsłudze urządzenia termowizyjnego.