Spokojne, czujne czy głodne: poznawanie zwierząt dzięki termowizji

Aby zrozumieć, jak działa obrazowanie termiczne, trzeba odwołać się do podstaw biologii zwierząt. Gdy spojrzymy na zwierzę, zobaczymy, że niektóre części jego ciała są cieplejsze niż inne – będą to głowa i nogi. Dzieje się tak z kilku przyczyn. Głowa wydaje się „czerwona”, ponieważ oczy, mózg i uszy charakteryzują się wysokim przepływem krwi. Dotyczy to także nóg, ponieważ zwykle porasta je mniej sierści, co oznacza, że potrzeba więcej krwi, aby je ogrzać. U niektórych zwierząt, zwykle tych, których sierść ma słabsze właściwości izolacyjne, można także zauważyć najcieplejsze miejsca w okolicach płuc i serca, ponieważ są to jedne z najważniejszych organów. 

Łatwym sposobem na stwierdzenie, czy zwierzę nas zauważyło (lub jakieś inne zagrożenie), jest ocena ciepłoty jego ciała. Jeśli cieplejsze są tylko te organy, o których wspomniałem wyżej, prawdopodobnie wszystko jest w porządku. Ale jeśli całe ciało zmienia kolor na czerwony, oznacza to, że zwierzę stało się czujne i jest gotowe do ucieczki. Aby to dostrzec przez urządzenie Pulsar, należy włączyć paletę kolorów Ultramarine.

Fakt, że samica karmi młode, może mieć dla wielu myśliwych kluczowe znaczenie przy podejmowaniu decyzji o odłowie. Wysokiej klasy urządzenie termowizyjne, takie jak Pulsar Thermion 2 XP50 PRO, pozwala łatwo stwierdzić, że locha karmi młode – jej sutki są wtedy wydłużone i grubsze.

Zimą rozpoznanie pewnych cech zwierzęcia może być trudniejsze. Dzieje się tak ze względu na grubszą pokrywę włosową. Jednak czułość nowych urządzeń termowizyjnych pozwala im z łatwością pokazać mapę temperatury ciała. Zależy to jednak od zwierzęcia – w przypadku saren jest to zwykle łatwe, ponieważ szybko zmieniają swoje zachowanie, pozostają na otwartej przestrzeni i sygnalizują głośno niebezpieczeństwo. Trudniej jest z dzikami, które zawsze uciekają, gdy wyczują zagrożenie. W przypadku ptaków jest to zupełnie niemożliwe: na filmie przedstawiającym głuszca, zarejestrowanym z wykorzystaniem białej palety cieplnej, jego sylwetka jest zupełnie czarna (choć powinna być biała). Świadczy to o tym, że jego pióra zapewniają doskonałą izolację termiczną.

Technologia termowizyjna umożliwia również wypatrzenie chorego zwierzęcia. Oczywiście nie da się zidentyfikować wszystkich chorób, ale warto wiedzieć, że niektóre z nich uniemożliwiają zwierzęciu zmianę sierści. Nie zawsze można to dostrzec gołym okiem, ale patrząc na obraz termowizyjny, łatwo jest stwierdzić, że jedno ze zwierząt ma znacznie mniej lub więcej izolującej sierści.

Jeśli zwierzę właśnie jadło i trawi pokarm, można zauważyć, że okolice jego żołądka i jelit stają się cieplejsze. Proces trawienia u wszystkich ssaków, w tym ludzi, wymaga zwiększonego przepływu krwi. Właśnie dlatego po zjedzeniu obfitego posiłku stajemy się śpiący – do naszego mózgu dopływa mniej krwi, ponieważ znaczna jej część jest wykorzystywana do trawienia. 

Należy jednak pamiętać, że zwierzęta mają różne zwyczaje żywieniowe. Na przykład sarny żerują z bardzo dużą częstotliwością (ok. 10-12 razy dziennie), więc okolice ich żołądka często wykazują podwyższoną temperaturę. Jelenie jedzą rzadziej, a gdy docierają do miejsca żeru, ich żołądek jest pusty, więc temperatura ciała w okolicach przewodu pokarmowego jest niska. 

Dziki mają żołądek podobny do naszego, więc trawienie jest u nich długim i złożonym procesem. Określa się je mianem „monogastrycznych”, ponieważ ich żołądek ma tylko jedną komorę. Inne zwierzęta kopytne są „wielogastryczne” ze względu na obecność różnych, odrębnych komór żołądka.